Deze wandeling volgt het Trekvogelpad. De etappe loopt van Station Maarn naar Darthuizen, een buurtschap bij de Langbroekerwetering. De start, station Maarn, verdient nauwelijks deze naam. De spoordijk torent boven het dorp uit en de trap naar beneden is met wandelschoenen een onverwachte hindernis. Het dorp maakt dan weer wat goed. Langs het dorpshuis, vele markante huizen uit de jaren 50, en dan via achteraf-paadjes het dorp uit. Eenmaal het dorp Maarn uit, komen we in de loofbossen van dit deel van de Heuvelrug. Het bos eindigt in Doorn. In het zonnetje op het plein nemen we de tijd om te lunchen. Langs Huis Doorn en dan komen we tussen de weilanden rond Langbroek uit. Het leuke is dat je dan ook echt kunt zien dat de Heuvelrug een heuvelrug is: hij steekt boven de horizon uit. Eerst de Pittesteeg, een zandpad van Doorn naar de Gooyerdijk daarna de Rhodesteinselaan om uiteindelijk op de Langbroekerdijk uit de komen.

De Langbroekerdijk is eigenlijk niet zo’n leuk stuk om te lopen. Wel mooi, maar te druk met fietsers en auto’s om comfortabel te kunnen lopen. In het dorp gelukkig een trottoir. De kerk is het centrum. Een korte omweg voert langs Walenburg (maar gesloten) en om Sandeburg heen. Het ligt verder van de weg af, maar het is een hele omweg voor zo’n klein stukje onverhard lopen. Op de Langbroekerdijk zien we het uitzicht op de bosrand tegenover Sandenburg. Het poortje bij Groenesteyn markeert de ingang naar de Groenesteynse Steeg. Die brengt ons weer terug naar de Gooyerdijk en naar de Zandweg. De asfaltweg hiervoor is nogal vervelend: veel auto’s die allemaal te hard (lijken te) gaan.

Op de kruising tussen de Zandweg en de Darthuizerweg staat een brievenbus. Deze markeert voor ons het buurtschap Darthuizen het eindpunt van de wandeling. We nemen nu de Darthuizerweg en lopen tot aan de provinciale weg N225. Daar kunnen we een bus pakken die min of meer bij ons voor de deur stopt.

Deze etappe van het Trekvogelpad is, met afloop, ongeveer 17km. De track van de route die wij liepen vind je hier.