Zon, wolken, prettig windje, een mooie dag om de (nieuwe) Trage Tocht Knarbos te doen. En wat een prachtige wandeling is dit. De Flevopolder rond de Knardijk is nu ongeveer 60 jaar oud en de natuurlijke levenscyclus van bomen begint nu echt vorm te krijgen. Naast het onderhoud door het Flevolandschap geeft het een gevarieerd bos, dat het ene moment open is, het volgende moment dicht begroeid tot ondoordringbaar. En steeds weer zie je de menselijke hand terug: een bos waarin de bomen toch netjes op een rijtje staan of netjes in een bochtje.

De wandeling start bij de Meeuwenhoeve, zo ongeveer de enige plek waar je kunt parkeren zonder het landbouwverkeer te blokkeren. Daarvandaan gaat het naar een bos-strook tussen de grote velden door naar het Knarbos. De Knarweg over en dan naar het noordelijke deel van het Knarbos dat begraasd wordt door groot vee. Bij het ven, dat min of meer droog staat, vinden we de paarden en wat runderen onder de strenge bewaking van een ooievaar. Dit deel van het bos wordt nu onderhouden. Vooral verder het bos in, veel kaphout en ruimte in het bos voor nieuwe groei. De route volgt hier het vernieuwde Pionierspad. Dat is prima gemarkeerd en dat loopt wel weer lekker. Ondanks dat gras en brandnetels tot kniehoogte.

Na dit rondje de Knardijk over naar het Wilgenbos. Het eerste deel is een kort lusje over netjes gemaaide paden, het tweede deel is wat avontuurlijker. Ondanks de bewering dat het bos “vanzelf” gekomen is, hier toch duidelijk aanplant van bomen en struiken. Delen zijn ook onderhouden door de grasmaaier, op andere stukken is het raden waar het pad loopt. Na weer de Knardijk overgestoken te zijn weer terug naar de Meeuwenhoeve. Op het laatst neem ik een andere route om het stuk langs de Knarweg in te korten. Ongebruikte paden, avontuurlijk, maar veel hoog gras en brandnetels.

Onderweg zijn er drie kunstwerken te zien. De staat van onderhoud is verdrietig, maar dat is de bedoeling. Zo ontstaan er plekken waar “vroeger” iets was.

1. Bij de oversteek van de Knarweg de Schuilhutten van Yvonne Struys. Ik heb het paaltje met de tekst bij dit kunstwerk niet kunnen vinden langs de weg.
2. Het Meetpunt van Anthea Simmonds. Het kunstwerk zelf is van beton, naar de informatie was het even zoeken.
3. Het Gehucht van Karin van der Molen. Alleen het stenen paaltje langs het pad verraad de aanwezigheid. Het is wel een mooi werk.

Deze Trage Tocht is ongeveer 16km. Je vindt de meest recente versie op de Wandelzoekpagina. De route die ik gelopen heb (wijkt iets af) vind je hier.